هاشمی: تلاش کردم که آقای موسوی را پیدا کنم تا او را از استعفا منصرف نمایم. معلوم شد رابطه خود را با بیرون قطع کرده است...آیت‌الله خامنه‌ای: استعفا را نمی‌پذیرم و خواهش می‌کنم اصرار نکنید...موسوی: این استعفا به‌معنای قهر اینجانب از نظام و دولت جمهوری اسلامی و مسئولین انقلابی آن نیست.

مردان بزرگ شاید خاطره‌نویسان خوبی باشند اما هیچگاه روزنوشت‌های خوبی نمی‌نویسند. چرا که نگارش یک روزنوشت واقعی می‌تواند به معنای شکستن وجهه ایده‌آل ترسیم شده اطرافیان و در عین حال ایجاد تصویر جدید در ذهن خواننده باشد...بهترین یادداشت‌های روزانه تنها شرح وقایع تاریخی نیستند که با مرور آن‌ها بتوان صفحات ارزشمند تاریخ را ورق زد.

خیلی‌ها بدون آنکه یک سطر قطعنامه را خوانده باشند، با آن مخالفت می‌کردند...برخی با مذاکرات سیاسی مخالف بودند و سرشت و سرنوشت جنگ را در جبهه‌ها می‌دیدند...دکتر ولایتی قائل به مقاومت و صبر بود. نام این را هر چه می‌خواهید بگذارید، اما این ایستادگی تحسین برانگیز بود.

امام شخصاً تا قریب یک ماه پیش از پذیرش قطعنامه، و یا شاید هم کمتر، مصمم بود جنگ را ادامه دهند...مسئولان نظامی، سیاسی، سیاست خارجی، رئیس جمهور وقت، نخست وزیر وقت، همه و همه بالاتفاق ادامه جنگ را منتفی دانستند...اقلیتی در مجلس حضور داشت که با وجود جمعیت به نسبت کم، مصمم بودند با دولت موسوی برخورد کنند.